Witte lupine op kalkrijke bodem
Lupine kan voor akkerbouwers een interessant gewas zijn. Deze vlinderbloemige soort biedt goede mogelijkheden het vruchtwisselingschema te verruimen. De korrels van het gewas, die een goede eiwitbron zijn, zijn een goede vervanger van soja. Bovendien is de soort niet alleen geschikt voor veevoer, de korrels kunnen ook gebruikt worden voor humane voeding mits het alkaloïdegehalte in de korrels niet hoger is dan 0,02%.
Rassen
Van witte lupine (Lupinus albus) zijn verschillende rassen beschikbaar die geschikt zijn als grondstof voor zowel veevoeding als humane voeding. Maar lastig is dat lupine het best groeit op kalkarme zandgrond, terwijl de meeste akkerbouwgebieden op kalkrijke kleigronden liggen. Sommige rassen blijken ook op kalkrijke gronden het goed te doen.
Perspectief
Om meer inzicht te krijgen in de mogelijkheden zijn in een meerjarig onderzoeksproject van het Louis Bolk Instituut verschillende lijnen van blauwe en witte lupine beoordeeld op hun geschiktheid voor teelt op kalkrijke kleigrond. Bovendien is er gekeken of er perspectief is voor verdere veredeling. Binnen het onderzoeksprogramma ‘Groene veredeling’ zijn in 2012 en 2013 verschillende lijnen in veldproeven op verschillende locaties (Zeeland, Haarlemmermeer, Flevopolder en Groningen) beoordeeld.
Opbrengst
Uit die proeven blijkt dat witte lupine het meest perspectief biedt, zo is te lezen in het rapport. Er zijn enkele lijnen die op kalkrijke grond goed te telen zijn. Een aantal van die lijnen hebben een alkaloïdegehalte dat lager is dan de norm van 0,02 %. Op basis van de resultaten concluderen de onderzoekers dat het mogelijk moet zijn om met enige selectie een ras te ontwikkelen dat een stabiele opbrengst geeft van minimaal 4 ton/ha. Uitgaande van € 700 / ton betekent dat een opbrengst van 4 ton/ha, voor telers is dat een voldoende rendement.
De afzetmogelijkheden van lupine voor humane voeding worden geleidelijk steeds groter, zo is te lezen in het rapport. Hoewel er nog geen keten is opgezet, zien de onderzoekers mogelijkheden voor veredelingsbedrijven en verwerkers om samen een keten op te zetten.
(Bron foto: Wikimedia, Etrusko25)