Energie­transitie

Een transitie zoals de energietransitie wordt gezien als een lange termijn verandering die op technologisch, organisatorisch en sociaal-economisch gebied veel voeten in de aarde heeft. Transities werken door in het gedrag van grote groepen mensen, de bedrijfsvoering van kleine en grote bedrijven, maar ook in overheidsbeleid en in wetten en regels.De energietransitie specifiek vraagt om ingrijpende veranderingen in ons gedrag: hoe we ons bewegen, onze huizen en bedrijven verwarmen en hoe we werken in bijvoorbeeld de landbouw. Voor deze transities is veel ondersteunende infrastructuur en nieuwe wetgeving nodig.

Het ondertekenden van het Parijse klimaatakkoord vormt de basis voor de energietransitie in Nederland. Specifiek voor Nederland geldende maatregelen zoals het terugdringen van de uitstoot van broeikasgassen in Nederland met 49 % ten opzichte van 1990 zijn beschreven in het Klimaatakkoord dat de Nederlandse overheid in juni 2019 publiceerde.

De meest bekende vormen van de opwekking van hernieuwbare energie zijn zonne-energie en windenergie. Deze manieren van energieopwekking vragen veel ruimte. Daarom speelt de agrarische sector potentieel een grote rol in energieopwekking. In Nederland wordt namelijk 54% van het grondoppervlak voor agrarische doelen gebruikt.

De opwekking van energie is echter niet beperkt tot wind en zon. Biomassa, groen gas en (rest)warmte kunnen ook voorzien in een deel van de energievraag.

De opwekking van hernieuwbare energie staat niet op zichzelf. In toenemende mate wordt gezocht naar mogelijkheden om de productie van hernieuwbare energie te combineren met anderen doelen. Om zo extra efficiënt gebruik te maken van de beperkte ruimte. Zo wordt op sommige plekken zachtfruit geteeld onder zonnepanelen (Agri-PV), vindt er onderzoek plaats naar stroomopwekking op kassen zonder lichtverlies en kans (rest) warmte uit melk en slootwater ingezet worden als warmtebron.