Aanlandplicht in de visserij uitgelegd
De aanlandplicht is ingevoerd om iets te doen aan het overboord gooien van een deel van de vangst. Vanaf 1 januari 2016 mogen vissers ondermaatse vis of over-quota vis niet meer overboord gooien of- zoals dat heet - discarden. Die aanlandplicht is door de Europese Unie ingevoerd omdat dit discarden gezien wordt als verspilling. In het dossier Aanlandplicht op de website Vistikhetmaar wordt uitgelegd wat de aanlandplicht inhoudt en waarom die plicht is ingesteld. In dat dossier is te lezen dat er wereldwijd 7,3 miljoen ton vis gediscard wordt.
Visserijbeleid
De aanlandplicht kwam in een versnelling nadat er in 2008 commotie ontstond toen een Engels vissersschip 5 ton vis dumpte net buiten de Noorse wateren. Bij de herziening van het gemeenschappelijk visserijbeleid in 2014 werd de aanlandplicht een van de belangrijkste maatregelen. De EU hoopt dat vissers selectiever zullen vissen als ze alle vis moeten aanlanden. De aanlandplicht is vanaf 2015 gefaseerd ingevoerd.
UItzonderingen
Nu wordt per jaar vastgesteld welke soorten vis aangeland moeten worden. In het informatiebulletin over de aanlandplicht voor 2018 staat welke vissoorten voor de verschillende visserijtypes aangeland moeten worden. Zo geldt de aanlandplicht niet voor bijvangst van bodemdieren, zeldzame soorten of van soorten die niet beheerd worden. Zo zijn er nu vrijstellingen op grond van hoge overleving. Zo zijn er in sommige gevallen uitzonderingen voor langoustines en tong. Ook bodemdieren, zeldzame soorten moeten nog overboord. Zo mag je geen soorten aanlanden die volgens de Europese wetgeving niet bevist mogen worden, denk aan bedreigde haaien- en roggensoorten.
Het kennisplatform Vistikhetmaar is ontwikkeld in opdracht van het ministerie van Economische Zaken en wordt beheerd door Stichting Sectorraad Visserij, in samenwerking met ministeries, Wageningse onderzoeksinstellingen, Nederlandse visserijscholen en de Stichting ProSea.
(Bron foto: Thinkstock)