Bestrijding bacterievuur verplicht

Bacterievuur - een zeer besmettelijke plantenziekte die 1967 voor het eerst in Nederland werd aangetroffen - heeft zich voorgoed in grote delen van Nederland gevestigd. De ziekte wordt veroorzaakt door de bacterie Erwinia amylovora die - als de omstandigheden voor de bacterie gunstig zijn - binnen een paar dagen volwassen perenbomen volledig kan aantasten. Naast peren tast de bacterie meer plantensoorten aan zoals kweepeer, appel, krentenboom, lijsterbes, vuurdoorn, cotoneaster of meidoorn. Daarom is in 1976 de naam perevuur gewijzigd in bacterievuur.

Bufferzones

De aanpak van bacterievuur is wettelijk geregeld in de Europese fytorichtlijn. In de informatiebrochure voor groenbeheerders van de NVWA, staat precies beschreven wat wel en niet mag. Binnen de EU zijn bacterievuurvrije gebieden aangewezen, de zogenaamde 'bufferzones'. Deze bufferzones moeten beschermd worden tegen introductie van bacterievuur. Een boomkweker die gevoelige gewassen wil exporteren, moet op grond van EU-regelgeving zorgen dat zijn producten vrij zijn van bacterievuur.

Plantverbod

Wordt er op minder dan 500 meter van een boomkwekerij bacterievuur gevonden, dan verliest de kweker de exportmogelijkheid. Om te zorgen dat de bufferzones rond kwekerijen vrij blijven van bacterievuur, controleert de Naktuinbouw op aantastingen. Binnen de beschermde gebieden geldt ook een plantverbod voor gevoelige soorten zoals enkele grootbladige cotoneastersoorten, Photinia davidiana, en meidoornsoorten: koraalmeidoorn, twee- en eenstijlige meidoorn.

Hygiëne

Bestrijding van bacterievuur is lastig: chemische bestrijdingsmiddelen zijn immers niet beschikbaar. Bestrijding beperkt zich daarom tot het opruimen en verwijderen van zieke planten of plantendelen. Omdat de bacteriën zich makkelijk verspreiden en zeer besmettelijk zijn, moet je hygiënisch te werk gaan. Maak materialen en gereedschappen schoon met spiritus, alcohol of chloor.

(Bron foto: NVWA)