Discussie over natuurbeheer en faunabeheer

De wilddichtheid heeft invloed op de bosontwikkeling en bossamenstelling. Daarom streven wildbeheerders een bepaalde dichtheid na van verschillende diersoorten. In Nationaal Park de Hoge Veluwe gaat het om soorten als edelhert, moeflon en wild zwijn. Nadat eind vorige eeuw binnenrasters in het park werden verwijderd, moest worden vastgesteld hoeveel dieren wenselijk zijn om de beheerdoelen van het park te realiseren. Het artikel 'Hoeveel wild kan een terrein verdragen?' gaat in op dat beheer.

Gewenste voorjaarsstand

Als de wildstand te hoog is, kunnen jonge bomen zich niet ontwikkelen. Om bosverjonging tot stand te brengen, is in het Nationaal Park de gewenste voorjaarsstand van edelherten bijvoorbeeld verlaagd van 250 dieren naar 200. Maar uit het artikel blijkt dat dit nog te veel is om een gevarieerde bosvegetatie te realiseren met een belangrijk aandeel loofbomen. Daarom zal de voorjaarsstand nog verder verlaagd worden tot 180 dieren.

Jacht staat centraal in de novembereditie van Vakblad Natuur Bos Landschap. In verschillende artikelen komen diverse aspecten van de jacht naar voren zoals de gewenste wildstand, schade door ganzen of wilde zwijnen en juridische aspecten.

Effect op beheer

In het artikel 'Niet tellen, maar sturen faunabeheer gericht op gedragsverandering' betogen onderzoekers Joris Cromsigt en Dries Kuijper dat je je bij de jacht minder moet richten op streef- of doelstandbeheer, maar meer op het gewenste effect op het terreinbeheer. Je zult moeten vaststellen wat de gewenste ontwikkeling van een gebied is en welke rol het wild daarin kan spelen.

Zij bepleiten een wildbeheer dat meer gericht is op het sturen van gedrag en herverdeling van het wild in het gebied. Predatoren kunnen daarin ook een belangrijke rol spelen. Dat blijkt uit ervaringen met de herintroductie van de wolf in het Yellowstone National Park in Noord Amerika.

Wild zwijn

In het artikel 'Van nul-optie naar nul-schade: beheer van het wild zwijn in de praktijk' gaat het vakblad in op het beheer van wild zwijn en ganzen, twee soorten die veel schade veroorzaken. Met name varkenshouders wijzen er op dat het wilde zwijn de zeer besmettelijke Afrikaanse varkenspest zou kunnen overbrengen. Zij pleiten daarom voor een nulstand.

Maar terreinbeheerder Fons Mandigers stelt dat het wild zwijn niet meer zal verdwijnen uit Nederland. Het huidig agrarisch landschap, dat in de zomer verandert in een maïslandschap, biedt immers uitstekende dekking en voedsel voor het wild zwijn. Hij zegt niet te streven naar een nulstand, maar naar een situatie met een minimale schade.

Het beheer van de ganzenpopulatie vindt hij nog veel complexer. Het meest lastige is mischien wel dat ratio en emotie soms door elkaar heen lopen. Vanuit de landbouw worden soms drastische maatregelen bepleit, maar maatschappelijk kan dat juist tot veel verzet leiden.

(Bron foto: Shutterstock)