Emissies van vlooienmiddelen naar het oppervlaktewater

Maar wat gebeurt er na het gebruik van deze middelen? In het oppervlaktewater worden stoffen aangetroffen die worden gebruikt in diergeneesmiddelen tegen vlooien en teken. Soms in concentraties die de waterkwaliteitsnormen overschrijden. Dit is een risico voor het milieu. In onderstaande ‘Deltafact Emissies van vlooienmiddelen voor huisdieren naar oppervlaktewater’ wordt uiteengezet hoe dit kan gebeuren.

Diergeneesmiddelen

Vlooienmiddelen die in of op dieren gebruikt worden, worden als diergeneesmiddel toegelaten onder Europese regelgeving. Bij de toelating van diergeneesmiddelen wordt een milieurisicobeoordeling uitgevoerd. De beoordeling kent een getrapt systeem. Wanneer een middel bedoeld is voor gezelschapsdieren of huisdieren, hoeft niet getoetst te worden of risicogrenzen voor onder meer oppervlaktewater worden overschreden. Daardoor wordt bij de toelating de problematiek voor de waterkwaliteit niet gesignaleerd.

Emissieroutes

Onlangs verscheen onderstaande publicatie waarbij de mogelijke emissieroutes van antivlooienmiddelen van de hond naar het oppervlaktewater besproken en hebben de onderzoekers handelingsperspectieven verkend om deze emissies te voorkomen. In totaal zijn er 9 emissieroutes in kaart gebracht, bijvoorbeeld als een hond gaat zwemmen is er directe emissie naar het oppervlaktewater. Ook als een hond wordt geaaid en geknuffeld is er emissie: via het wassen van handen en kleding gaat het water via het riool naar het oppervlakte water. Ditzelfde geldt als een hond wordt gewassen, het water kan via het riool, of de bodem en het grondwater, naar het oppervlaktewater en op deze manier is er opnieuw emissie van antivlooien middelen. Alle emissieroutes worden uitgebreid uiteengezet in de publicatie.

Emissiereductie

Zijn er ook mogelijkheden om de emissie van de middelen naar het oppervlaktewater te verminderen? Ook dat wordt verkend in de publicatie. Reductie van gebruik en het alleen curatief gebruik van de middelen worden genoemd. Echter is er meer onderzoek nodig, bijvoorbeeld metingen in hotspots, zoals bij een hondenzwemplaats of het waswater van een trimsalons.  Pas wanneer deze, en andere, onderwerpen zijn onderzocht kan worden besloten met welke handelingsperspectieven het beste resultaat geboekt kan worden.