Ervaringen beekherstel gebundeld

De afgelopen zestig jaar hebben in Nederland veel beken een nieuwe loop gekregen. Tijdens ruilverkavelingen werden beken rechtgetrokken en verbreed voor een snelle waterafvoer. De laatste decennia worden ze weer hersteld: ze krijgen nieuwe meanders en flauwe oevers. Hier en daar kwamen ook karakteristieke planten en dieren terug, maar een echt herstel van het beekdallandschap met alles er op en eraan ontbrak, zo begint de brochure Van stroomgoot tot beekdallandschap.

Herstel

In de brochure heeft het OBN Deskundigenteam Beekdallandschap kennis en ervaringen beschreven van een groot aantal herstelprojecten. Er is veel kennis ontwikkeld over het herstel van beekdallandschappen. Zo kunnen beekbegeleidende broekbossen een grote bijdrage kan leveren aan de biodiversiteit. En voor herstel van het landschap kun je zeggemoerassen plaggen.

Naast herstel krijgt het beekdallandschap ook andere en nieuwe functies, denk aan wateropvang, waarmee beheerders rekening moeten houden. Daarnaast moeten ze Natura 2000-doelen halen, rekening houden met de Kaderrichtlijn Water die eisen stelt aan de waterkwaliteit en ze moeten herstel uitvoeren in het kader van de Programmatische Aanpak Stikstof (PAS).

Stikstof

Kern van dat programma is dat landbouw, verkeer en industrie de ruimte krijgen om meer stikstof uit te stoten rond Natura 2000-gebieden. In ruil daarvoor moeten beheerders in die gebieden extra maatregelen nemen om de effecten van de stikstofemissies teniet te doen. Een van die maatregelen is het herstel van hydrologie zodat het gebied meer veerkracht heeft en dus meer stikstof kan verdragen.

Aan de hand van diverse voorbeelden laat de brochure zien welke aspecten bij het herstel van het beekdallandschap aan de orde zijn, zoals bij de Hagmolenbeek op het Twentse landgoed Twickel of in de Heelsumse beek in Gelderland.

(Bron foto: Pixabay)