Fosfaatrechten in de melkveehouderij

Na het verdwijnen van het melkquotum in april 2015 leek het even alsof de omvang van de melkveehouderij niet langer begrensd was. Melkveehouders anticipeerden hierop en bouwden nieuwe melkveestallen. Het gevolg was een groei van de fosfaatproductie. In 2015 kwam CBS met de prognose dat de sector het melkveefosfaatplafond van 84,9 kilo zou doorbreken. Om de fosfaatproductie te begrenzen, overwoog de overheid de invoering dierrechten of fosfaatrechten.

Dierrechten

Met dierrechten leg je vast hoeveel dieren een veehouder mag houden. Met fosfaatrechten leg je vast wat de maximale fosfaatproductie mag zijn. Aan beide systemen van rechten zitten voor- en nadelen. In opdracht van de Nederlandse Zuivel Organisatie (NZO) verkende LEI Wageningen UR wat die voor- en nadelen zijn.

Fosfaatrechten

Dierrechten zijn makkelijk te implementeren, maar grijpen niet direct in op de fosfaatproductie. Invoering van dierrechten zou betekenen dat melkveehouders gestimuleerd worden de melkproductie per koe te optimaliseren. Het zou leiden tot het opstallen van koeien. Het kan negatieve gevolgen hebben voor de gezondheid van vee en antibioticagebruik, zo is te lezen in het rapport ‘Dierrechten versus fosfaatrechten’ dat in december gepubliceerd werd.

Weidegang

Fosfaatrechten grijpen direct in op de fosfaatproductie en laten meer ruimte voor fosfaatefficiëntie van de melkveestapel. De melkveehouder kan door gerichte maatregelen zoals fosfaatarm voer de fosfaatproductie van de koeien beperken. Veehouders kunnen zo meer koeien houden en de weidegang hoeft niet in het geding te komen. Omdat dierrechten een hogere melkproductie per koe bevoerderen, zou dit kunnen leiden dat de trend richting opstallen van melkvee versneld doorzet.

Het Kabinet heeft inmiddels besloten in de melkveesector het systeem van fosfaatrechten in te voeren, te vergelijken met een fosfaatquotum. Hiermee blijft de fosfaatproductie binnen de door de EU gestelde richtlijn.

(Bron foto: Pixabay)