Groeiende belangstelling voor eiwitrijke voedergewassen

Omdat de invoer van soja uit Zuid-Amerika moreel onder druk staat, en omdat de Commissie Grondgebondenheid van LTO en NZO in 2018 adivseerde in 2025 minimaal 65 procent van de eiwitbehoefte van eigen grond of uit de regio te halen, groeit de belangstelling voor de teelt van eiwithoudende gewassen. Ook voor de omslag naar kringlooplandbouw is het nodig minder afhankelijk te worden van import. Vakblad V-focus besteedt vanwege die toegenomen belangstelling aandacht aan de ontwikkelingen in het artikel 'Teelt eigen eiwit in de lift, areaal nog marginaal'.

Groei

Zo blijkt uit cijfers van het CBS dat in Nederland het areaal eiwithoudende gewassen in 2018 ruim 9.000 hectare bedroeg, 38% meer dan het jaar ervoor. Luzerne neemt met 7600 ha het grootste areaal in. Maar het aandeel van andere gewassen, zoals veldbonen, soja en lupine groeit. Met name het areaal veldbonen is in 2018 met 19% sterk gegroeid tot 710 ha. Het areaal sojabonen groeide met 7,4% tot 540 ha in 2018. Het areaal lupine groeide met 5% terwijl de oppervlakte voedererwten afnam (-5,8%).

Het voordeel van veldbonen is dat het heel goed past in de kringloop van een melkveebedrijf, zegt Jos Groot Koerkamp van Limagrain Nederland in het vakblad. Je kunt veldbonen zaaien in oktober na de maïsoogst, waarna je in het voorjaar weer gras kunt inzaaien. Helaas worden veldbonen en andere vlinderbloemigen nog niet geaccepteerd als vanggewas na maïs op zandgrond, aldus Groot Koorkamp. Als gevolg van de invoering van fosfaatrechten zijn een aantal melkveebedrijven extensiever geworden. Ze hebben grond over wat mede zorgt voor de groei van het areaal veldbonen.

Alternatieve voedergewassen

Veehouders zijn al langer op zoek naar alternatieve voedergewassen, aldus het vakblad. Zo is er geëxperimenteerd met mergkool, quinoa en erwten. Het besef groeit dat het nodig is om eigen eiwit te telen. Mede hierom heeft Wageningen Plant Research onderzoek gedaan naar kansrijke eiwitgewassen. Veldbonen kwam als gewas met het meest perspectief naar voren, en voor de biologische teelt was dat witte lupine.

Dat de teelt van eiwitrijke gewassen voor veevoer of humane consumptie nog marginaal is in Nederland, heeft vooral economische en handelspolitieke oorzaken. Verwerkers kunnen de soja, lupinen en veldbonen nu nog vaak goedkoop uit het buitenland halen. Groot Koerkamp denkt dat de teelt van eiwitrijke gewassen een impuls kan krijgen door een Europese subsidie op eiwitteelt.

De artikelen in V-focus zijn niet vrij toegankelijk. Om ze te kunnen lezen, kun je een gratis account op V-focus aanmaken

(Bron foto: M J Richardson (cc-by-sa/2.0) - geograph.org.uk/p/5368011)