Groeiende vraag biedt perspectief voor Europese soja
De sojaboon (Glycine max) is een belangrijk voedergewas, zowel voor diervoer als voor menselijke consumptie, omdat deze vlinderbloemige een goede eiwitbron is. Er zijn meer alternatieve eiwitbronnen zoals koolzaad, luzerne of andere bonen, maar daarvan is de verhouding tussen de verschillende aminozuren minder gunstig. Soja is de perfecte eiwitbron. Maar het probleem is dat Europese landen voor 95% afhankelijk zijn van import uit landen als de Verenigde Staten en Brazilië.
Groeiende vraag
Omdat voor de sojateelt in Brazilië tropisch regenwoud in het Amazonegebied moet worden gekapt, is de teelt niet duurzaam. Bovendien is veel van die soja genetisch gemodificeerd (ggo-soja). De meeste landen in Europa willen liever geen ggo-soja importeren. Er is daarom een groeiende vraag naar niet-ggo soja. Daarnaast is ussen 2000 en 2018 is de vraag naar soja met meer dan 200% gestegen, meldt vakblad Management&Techniek. omdat de vleesconsumptie wereldwijd groeit, zal ook de vraag naar soja blijven groeien.
Europese soja
Binnen de EU wordt daarom gezocht naar mogelijkheden om zelf niet-ggo soja te telen. In het artikel 'Hoe zit het nu met soja?' meldt het vakblad dat er in Europa verschillende initiatieven zijn. De organisaties Donau Soja en Europe Soja werken nu met meer dan 270 aangesloten bedrijven in 22 Europese landen. Die bedrijven telen duurzame soja, soja met een minimale inzet van bestrijdingsmiddelen en waarvoor geen natuur of bos werd ingenomen. In Nederland bedraagt het areaal nu zo'n 1000 hectare.
Om de sojateelt in Vlaanderen van de grond te krijgen worden er nu enkele demonstratieprojecten uitgevoerd. Uit een studie van het ILVO blijkt dat de productiekosten van soja - zonder pachtkosten - ongeveer 1200 euro per ha bedragen.
(Bron foto: Pixabay)