Handvatten voor aanpak vogelmijt bij pluimvee

De vogelmijt of bloedluis, Dermanyssus gallinae, is in Europa de meest voorkomende ectoparasiet bij leghennen en zorgt voor veel negatieve volgen. Zo zorgt de vogelmijt voor toename van stress bij kippen, afname van de eiproductie en gezondheidsproblemen bij kippen door bloedverlies en verspreiding van ziekten. In de Nederlandse professionele legpluimveehouderij wordt de schade door productieverlies en door bestrijdingskosten geschat op ca 11,5 miljoen euro per jaar. Op een leghennenbedrijf kan de schade oplopen van €0,45 tot €2,50 per hen per jaar. De aanzienlijke economische schade en het verminderde welzijn is vooral duidelijk in de professionele legpluimveehouderij. Verlaagd dierenwelzijn uit zich door verhoogde rusteloosheid, verenpikken, kannibalisme, bloedarmoede en zelfs de dood.

Bestrijding

De aanpak van vogelmijt is lastig. Er zijn chemische bestrijdingsmiddelen, maar die kun je maar beperkt inzetten omdat de vogelmijt snel resistent wordt. Bovendien pak je daarmee maar een klein deel van de besmetting aan. Het is daarom nodig te zoeken naar andere manier om de vogelmijt aan te pakken. Om tot nieuwe inzichten te komen voor de aanpak is bestaande kennis over de vogelmijt verzameld in het rapport 'Vogelmijt, wat weten we?' Dat rapport gaat in op de problematiek, de bestrijdingsmogelijkheden, mogelijkheden voor preventie en biologische achtergronden van de vogelmijt.

Preventie

De sleutel voor beheersing van het probleem ligt in preventie. Daarvoor is het belangrijk je te verdiepen in de biologie van de vogelmijt: de levenscyclus en de manier waarop de mijt overleeft. In hoofdstuk drie wordt aandacht besteed aan preventieve maatregelen, zoals het tegengaan van insleep en versleep van de vogelmijt, stalreiniging en hygiëne. Als je gebruik maakt van kennis over de noodzakelijke behoeften van een vogelmijt, kun je komen tot nieuwe inzichten voor de aanpak van vogelmijt. In hoofdstuk vier is op illustratieve wijze weergegeven wat de behoeften van de vogelmijt zijn.
(Bron foto: Wageningen University & Research)