Herstel beekdalveen kost tijd

Veel beekdalen zijn in de loop der eeuwen sterk verdroogd. Ten behoeve van de landbouw werden de beekdalen eerst begreppeld en later ontwaterd. Het landbouwkundig gebruik werd geïntensiveerd. Het gevolg is dat de beekdalvenen, moerassen die door mineraalrijk grondwater werden gevoed, zijn verdwenen.

Natuurherstel

In Nederland zijn er nauwelijks natte beekdalvenen overgebleven. Terreinbeheerders willen die beekdalvenen herstellen, bijvoorbeeld in het gebied van de Drentse Aa. Vernatting lijkt de meest voor de hand liggende oplossing, maar er is meer nodig, blijkt uit onderzoek van het Kennisnetwerk Ontwikkeling en Beheer Natuurkwaliteit (OBN). Het rapport 'Onderzoek aan biochemie en experimentele maatregelen voor het herstel van beekdalvenen' laat zien dat door de drainage de chemische samenstelling van de veraarde toplaag een goed herstel in de weg staat.

IJzer

Door de verdroging van het veen is ijzer, dat in het grondwater zat opgelost, geoxideerd. Ook andere mineralen hebben zich door het oxidatieproces opgehoopt in de bodem, zoals fosfaat dat bij de afbraak van het veen vrijkomt. Bovendien is het veen na drooglegging ook vaak bemest.

Mineralen

Zorg je dat het veen weer vernat, zoals in veel natuurherstelprojecten gebeurt, dan vindt er een 'disproportionele mobilisatie' plaats van opgelost ijzer, koolstof en ammonium. Die mineralen verstoren een goed herstel van de oorspronkelijke trilvenen. Wil je succesvol aan het herstel van beekdalveentjes werken dan kun je je beter richten op ijzerarme locaties. Of je zou de veraarde, voedsel- en ijzerrijke toplaag moeten afgraven, maar dat kost veel geld. Bovendien moet je dan soms vrij diep afgraven.

(Bron foto:Pixabay)