Hoe staat het met waterstof voor de glastuinbouw?

Om aan de CO2 behoefte van planten te kunnen voldoen kunnen tuinders bovendien bijdragen aan duurzame ontwikkeling door CO2 af te vangen bij bedrijven in de omgeving. De productie van waterstof is op dit moment relatief kostbaar en de technologie is in ontwikkeling. Daarom kan het nog wel even duren voor het echt zover is. ‘Hydrogen Valley’ in Noord-Nederland heeft echter veel budget beschikbaar gesteld voor de ontwikkeling van een volledig functionerende groene waterstofketen. Zo zijn er plannen voor het ontwikkelen van een waterstoffabriek. Hier zou de glastuinbouw op kunnen aanhaken.

Energietransitie

Milieukunde studenten van Hogeschool Van Hall Larenstein (VHL) hebben onderzocht welke ideeën een bijdrage kunnen leveren om het kassengebied Erica/Klazienaveen duurzaam te ontwikkelen. Zo komt er bij de productie van waterstof restwarmte vrij die glastuinders kunnen afnemen. Mooi zou zijn als tuinders deze wartme kunnen bufferen. Omdat bij de verbranding van waterstof geen CO2 vrijkomt kunnen de tuinders CO2 afvangen bij omliggende bedrijven en deze gebruiken bij de groei van hun planten. OCAP Nederland heeft ervaring met het realiseren van CO2 afvang voor glastuinbouw.

Electriciteitsnet

In het vakblad Onder Glas is te lezen dat het volgens Rein Tichelaar van Zantingh nog minimaal tien tot vijftien jaar duurt voordat de glastuinder waterstof kan gebruiken als brandstof. Dezelfde conclusie trekt Piet Buysman in het artikel Waterstof kan voor ons interessant zijn, maar tijd nog niet rijp op basis van een uitgebreid onderzoek naar de mogelijkheden van waterstof voor zijn bedrijf.

Een van de oorzaken waarom het nog een tijd duurt is dat er onvoldoende groene stroom beschikbaar is. Andere zaken, te denken valt aan electrische auto’s en warmtepompen, vragen namelijk extra stroom. Vanwege deze toenemende vraag naar stroom moet bovendien het electriciteitsnet aangepast worden. Hier gaat tijd overheen.

Aanpassingen voor de tuinder

Om waterstof te kunnen verbranden moet de tuinder zijn gasketel aanpassen. De hoeveelheid aanpassingen verschilt per type brander. Dit kan zeker bij oude branders een forste investering zijn die voor rekening komt van het bedrijf zelf.

Buysman onderzocht of hij met een windmolen electriciteit kon opwekken om zo zelf waterstof te produceren. Helaas was de investering hiervoor te groot voor zijn bedrijf. “Het plaatsen van de windmolen en een productiefaciliteit voor waterstof, het aanpassen van de gasketel en de aanpassingen van de infrastructuur vergden een investering van twee tot drie miljoen euro”.

Infrastructuur

Verder zijn er aanpassingen nodig aan de infrastructuur om waterstof bij de teler te krijgen. De Gasunie is bezig met het aanleggen van een zogenaamde waterstofbackbone. Dit is een netwerk van leidingen dat de vraag naar en aanbod van Co2-vrije waterstof verbindt.  Vanaf 2025 komt dit landelijke netwerk in gedeeltes beschikbaar, voornamelijk door het hergebruik van bestaande aardgasleidingen. Om waterstof via leidingen naar de kas te krijgen zullen bedrijven moeten clusteren. Dat betekend dat gezamelijke ketelhuizen moeten worden gebouwd. Vanuit daar kunnen individuele leidingen naar de kassen gaan, aldus Tichelaar.