Hoogstamfruit als erfgoed

Vroeger hadden boeren en bewoners van het buitengebied vrijwel allemaal een paar hoogstamfruitbomen staan. Vaak voor eigen gebruik. Met de opkomst van de laagstam verdwenen echter de meest hoogstamfruitbomen uit het landschap. Tegelijkertijd verdwenen daarmee veel oude fruitrassen met prachtige namen, als Gronsvelder Klumpke, Ossekop, Notarisappel of Winterjan.

Diversiteit

De laatste tijd staan de oude fruitrassen echter weer volop in de belangstelling. Aan de ene kant uit liefhebberij en nostalgie. Daarbij wordt niet alleen de geschiedenis van de verschillende rassen zorgvuldig bijgehouden, maar ook de bereidingswijze van de streekproducten die van deze vruchten gemaakt werden. Aan de andere kant staan de oude rassen ook in de belangstelling vanuit het besef dat het belangrijk is om voldoende diversiteit aan smaken, geuren en ziektebestendigheid te bewaren om nieuwe variëteiten te kunnen ontwikkelen.

Landschap

Tot slot wordt hoogstamfruit ook gewaardeerd als verrijking voor het landschap, zeker in het voorjaar als de fruitbomen in bloei staan. In de gemeente Gemert-Bakel in Zuidoost-Brabant worden hoogstamfruitbomen daarom regelmatig aangeplant in het openbaar groen. Aan de ene kant wil de gemeente hiermee variatie aanbrengen in het groen, maar ook vergeten fruit terugbrengen, zoals mispel of kweepeer.

(Bron foto: Thinkstock)