Nieuws

Irrigeren met brak water zonder 'stressplanten'

Wageningen UR-onderzoekers krijgen 'steeds meer verzoeken' voor onderzoek naar brak water-irrigatie. Stresstolerantie van planten komt dan ook hoger op de agenda van de afdeling plantenveredeling.

'Jarenlang hebben we landbouwgewassen veredeld op hoge productie', vertelt Gerard van der Linden, hoofd van de onderzoeksgroep Abiotische Stress, bij de afdeling plantenveredeling. In WageningenWorld -Groeien op zout water- wordt dieper ingegaan op de verzilting wereldwijd en uitgelegd wat stress bij planten is. Zo zijn er twee soorten stress, veroorzaakt door watertekort en natriumopname (giftigheid zout).

Zilte dwang

Gewassen die minder gevoelig zijn voor zouten in de bodem zijn er ook en er bestaan methodes om planten te dwingen zich aan te passen aan (hogere) zout(concentraties). De methode partiële wortelzone-irrigatie wordt verder belicht, evenals besproeiingswijze en de mulchstrategie. WageningenWorld stipt verder de combinatie landbouw en visteelt aan – zoals in woestijngebieden, daarbij gebruikmakend van vissen die gedijen in brak water, van het afvalwater als irrigatievloeistof en planten (dadelpalm, suikerriet, etc.) die minder zoutgevoelig zijn.

Kansen en problemen

Dichter bij huis wordt ook zilte teelt toegepast, denk aan zeekraal. En kansen worden gezien voor tarwe, gerst en zeker ook quinoa dat 'extreem ongevoelig is voor zout'. Zie ook een videopublicatie van het Ministerie van Economische Zaken: Creatief omgaan met verzilting over Zilt Proefbedrijf Tested on Texel. De praktijk is dat veel akkerbouwers nu vooral problemen ondervinden van verzilting. 'Verzilting is erger voor structuur dan voor gewas' kopt Akker als quote van akkerbouwer Hubrecht Janse in Zeeland (Wolphaartdijk, met buitendijkse grond tegen het Veerse Meer aan). De boer stelt dat er meer aandacht zou moeten zijn voor de invloed van zout op het kleicomplex; 'dat wordt behoorlijk onderschat'.

Bodemstructuur en -bewerkbaarheid

Hij legt uit: 'Zout verdrijft tweewaardige ionen waardoor kleideeltjes niet meer 'open' gaan staan, maar juist aan elkaar gaan vastplakken. De bodem houdt het water vast en je perceel vernat. Hierdoor verslechtert de structuur en de bewerkbaarheid'. Akker: 'De wetenschap zou volgens Janse meer naar oplossingen in deze richting moeten gaan zoeken'. In het blad wordt verder uitgelegd waarom het structuurprobleem een groter probleem vormt dan zout in de bodem.

Ten tijde van het verschijnen van genoemd artikel was er in Zeeland een bijeenkomst over de afnemende zoetwaterbeschikbaarheid en toenemende verzilting en de invloed daarvan op landbouw en natuur. Van deze bijeenkomst is een video gemaakt: Kennisdag | Zoet - Zout Tweedaagse Zeeland | 2014.


(Bron foto: Pixabay)