Verschillen tussen klei en zand

Voor de melkveehouderij is één pakket gericht op zandgrond en één op klei. Voor de melkveehouderij op zandgrond is gekeken naar het verhogen van de leeftijd van het grasland, inclusief het invoegen van een deel productief kruidenrijk grasland. Daaruit komt naar voren dat dit iets hogere kosten met zich meebrengt ten opzichte van de referentie: 8 euro per hectare per jaar.

In dit pakket maatregelen leiden een lagere grasproductie, in combinatie met meer aankoop van mais tot hogere ruwvoerkosten. Dit is de belangrijkste reden dat het resultaat van deze combinatie negatief is. Lagere kosten voor de aankoop van krachtvoer, minder zaaizaad, minder kunstmest en minder loonwerk en lagere kosten voor mestafvoer zorgen ervoor dat de extra kosten voor ruwvoer voor een groot deel worden gecompenseerd, concluderen de onderzoekers.

Kunstmest besparen

Het maatregelenpakket op klei is gericht op het areaal mais dat de veehouders telen. Op deze gronden komt een wisselteelt van 3 jaar mais en vervolgens 3 jaar productief kruidenrijk gras, inclusief een vanggewas na mais. Dat zorgt voor een daling van 35 euro van het saldo per hectare per jaar op bedrijfsniveau. Dat komt grotendeels door een toename van het aankopen van krachtvoer en ruwvoer, om zo de melkproductie op peil te houden. Kunstmest wordt juist bespaard, wat tot een lagere kosten leidt.

Op veel plekken in Europa zijn experimenten met carbon farming; het belonen van boeren voor koolstofvastlegging. In Oostenrijk krijgen boeren die deelnemen aan het Humusaufbau-project een financiële beloning wanneer ze CO₂ opslaan in landbouwbodems. Het geld is afkomstig van bedrijven die hun CO₂-emissies willen compenseren. Sinds dit project in 2007 is gelanceerd, is het aantal deelnemende boeren aanzienlijk gestegen en neemt het nog steeds toe.

Meer koolstof in de bodem en minder in de lucht

Onderwerp

koolstofvastlegging bodem

Interessant voor

Melkveehouders, akkerbouwers, tuinbouwers