Micro-algen oogsten: hoe maak je ze 'los'?
Veel van de onderzochte methoden zijn erop gericht om ‘op een goedkope en min of meer passieve manier een voorconcentratie van de algensuspensie te bewerkstelligen’. Dit maakt het actief concentreren goedkoper; er hoeft immers minder volume te worden verwerkt.
Het probleem met micro-algen, zo meldt ACRRES in de inleiding van het rapport dat ze schreef over haar bevindingen, is dat ze klein zijn van formaat, hun soortgelijk gewicht bijna hetzelfde is als dat van het groeimedium en een algencultuur weinig droge stof bevat; per liter water doorgaans tussen de 0,1 en enkele grammen.
Sedimentatie, flocculatie
Ondanks het kleine verschil in gewicht tussen groeimedium en alg, leent de techniek sedimentatie zich om ze van elkaar te scheiden. Zo kunnen algen, indien deze ‘zwaarder’ zijn, gaan bezinken als wordt gestopt met bijvoorbeeld roeren. ACRRES meldt dat dit doorgaans een langzaam proces is. Bij voorkeur wordt dan ook gebruik gemaakt van flocculatie; een andere passieve methode om voorconcentratie te bewerkstelligen.
Flocculatie is een proces waarbij algen worden gestimuleerd om vlokken te vormen. Door dit samenklonteren kan, bijvoorbeeld, het sedimentatieproces enorm worden versneld. Samenklontering gaat echter niet vanzelf – algen hebben juist de neiging dat niet te doen, omdat het oppervlak van algen doorgaans negatief geladen is. Deze lading kan bij sommige algen -onder bepaalde omstandigheden- worden verminderd of afgeschermd. Bijvoorbeeld door te zorgen voor een verandering in temperatuur of pH of een nutriëntentekort.
Praktijkprojecten
Zie het rapport van ACRRES voor meer informatie over flocculatie, sedimentatie, centrifugeren en de overige geteste scheidingsmethoden (flotatie, filtratie en een alternatief voor oogst; het ‘melken’ van algen). Het tweede deel van het rapport bevat een aantal gepubliceerde resultaten van Nederlandse praktijkprojecten waar algen gekweekt zijn op grotere schaal.
(Bron foto: JanB46 (eigen werk) [CC-BY-SA-3.0] via Wikimedia Commons)
