Online kinderreclame mag niet. Maar wat is reclame?
Kinderen komen met name via vloggers op YouTube in aanraking met voedingsreclame, zo blijkt uit onderzoek. Ook komen ze veelvuldig in aanraking met online reclame-uitingen in games, platforms en op social media. In februari verscheen het rapport 'Voedingsreclame gericht op kinderen' van het onderzoek dat YoungWorks in opdracht van de overheid uitvoerde.
Reclamecode
Op 30 maart stuurde staatssecretaris Martin van Rijn een kamerbrief over dit rapport naar de Tweede Kamer, waarin hij concludeert dat de voedingsindustrie de afspraken zoals vastgelegd in de Reclamecode voor Voedingsmiddelen grotendeels naleeft als het om reclame op televisie of in kinderopvang of scholen gaat. Maar hij merkt op dat van de online reclame-uitingen, waarmee kinderen veelvuldig te maken krijgen, het niet altijd duidelijk is de voedingsindustrie deze reclamevorm bewust inzet.
Sinds 1 januari 2015 is het verboden om reclame voor voedingsmiddelen te maken gericht op kinderen tot 13 jaar, tenzij producten aan specifieke voedingskundige criteria voldoen. Het gaat dan om maxima aan de calorische waarde, het verzadigd vetgehalte en de hoeveelheid zout en suikers in deze producten. En voor kinderen tot 7 jaar bestaat al een een totaalverbod sinds 2010. Deze regels zijn vastgelegd in de Reclamecode voor Voedingsmiddelen. Meer informatie over die reclamecode vind je in een Infographic Wat betekenen de regels uit de Reclamecode voor Voedingsmiddelen voor het bedrijfsleven? van FNLI.
Betaalde vlog
Ook alle online reclamevormen moeten aan de regels voldoen. Maar de vraag is of voedingsbedrijven die reclamevormen bewust inzetten. Kinderen blijken veel te kijken naar vlogs (video blogs) op YouTube waarin vloggers iets vertellen over een product. Video's waarin een product wordt uitgepakt blijken populair bij kinderen. En vloggers die kinderen uitdagen in een challenge worden veelvuldig bekeken, zoals een zure snoep challenge of een pizza challenge.
Als vloggers op eigen initiatief zo'n video op YouTube zetten, dan is het geen reclame en valt het niet onder de regels van de reclamecode. Worden ze betaald door een bedrijf, dan is het reclame. In het laatste geval mag het niet, zeker niet als ze zich met hun taalgebruik specifiek richten op kinderen. Maar het is niet altijd duidelijk of vloggers betaald worden. Soms kun je het zien aan de hashtag #sp (sponsored product). Het is een lastig gebied. Niettemin vindt de staatsecretaris dat de voedingsindustrie verantwoordelijk is voor de naleving van de eigen regels. Hij gaat met hen in overleg om dit onderzoek te bespreken.
(Bron foto: Thinkstock)