Verminderen van teruggooi

Door teruggooi van gequoteerde commerciële soorten te verbieden (de zogenaamde aanlandingsplicht), verwacht de EU dat de visserij zal gaan investeren in innovaties die hun visserij selectiever zullen maken. In het proefschrift ‘De bestemming van teruggooi in zeevisserij’ door Jochen Depestele wordt het lot van de teruggooi in beeld gebracht en wordt informatie geleverd voor de verdere ontwikkeling van het visserijbeleid.

Overleven

Vissen die goed overleven na teruggooien vallen niet onder de aanlandingsverplichting. Uit onderzoek onder een aantal soorten is echter gebleken dat die kans verschilt per soort, schrijft Depestele. Zo overleefde slechts 14% van de teruggezette tong tot aan 66% van kabeljauw. Wijting en bolken overleefden het vangstproces niet, maar meer dan 75% van de ongewervelde bodemdieren wel. Daarbij bleek uit een ander onderzoek dat van de teruggegooide vis eenvierde direct ten prooi valt aan natuurlijke vijanden, zoals meeuwen die achter vissersvaartuigen hangen om de teruggegooide vis op te eten.

Netaanpassingen

De visserij wil ongewenste vangst voorkomen door netaanpassingen, terwijl de efficiëntie ervan volgens Depestele enkel op experimentele schaal is vastgesteld. ‘Het zou dus kunnen dat de toepassing van deze methodes op vlootniveau niet het gewenste effect behalen. Daarom zullen visserijtechnische aanpassingen nauwgezet opgevolgd moeten worden, al dan niet aangevuld met bijkomende maatregelen, zoals het tijds- en plaatsafhankelijk beheer van de visserij. Deze vorm van beheer steunt op het principe dat ongewenste vangst moet vermeden worden door niet te gaan vissen op visgronden waar hoge teruggooi verwacht wordt.’ Om dat mogelijk te maken is er volgens Depestele realtime interactie nodig waarbij vissers vangstgegevens aan elkaar doorgeven en samenwerken om te kunnen voldoen aan de aanlandingsverplichting.

(Bron foto: Thinkstock)