Voederbomen voor koeien
In historische tijden werden takken en bladeren vaak gebruikt als voer voor koeien, geiten en schapen. Zo bestond in Engeland de gewoonte om ze met hulst te voeren. En in andere landen werden wel gedroogde takken van es, linde en iep gevoerd. Maar door de intensivering van de landbouwmethodes verdwenen deze methoden van voeren.
Voederbomen
De melkveehouderij in Nederland is nu gebaseerd op een rantsoen dat bestaat uit gras, maïs en aangevuld met krachtvoer. Toch bevatten bladeren van bomen en struiken voederwaarde voor koeien en geiten. Een online database geeft inzicht in de voederwaarden van honderd soorten voederbomen.
In een systeem van agroforestry, waarbij je houtige gewassen combineert met eenjarige gewassen of grasland, kun je op een melkveebedrijf, door die voederwaarde, bomen en struiken als een derde gewas beschouwen, schrijven onderzoekers Boki Luske en Nick van Eekeren van het Louis Bolk Instituut. In vakblad Ekoland schrijven ze in het artikel Agroforestry en het melkveebedrijf over een onderzoek naar de voederwaarde van drie boomsoorten: es (Fraxinus excelsior), els (Alnus glutinosa) en wilg (Salix viminalis).
Onderzoek drie boomsoorten
Uit dat onderzoek blijkt dat vooral de boomsoort bepalend is voor de voederwaarde. Uit de vergelijking van deze drie soorten blijkt dat het blad van de es de hoogste verteerbaarheid heeft. Het blad van els laat het hoogste eiwitgehalte zien en het blad van wilg bevat de hoogste concentraties aan fosfaat, zwavel, zink en selenium. In de loop van het seizoen nemen in het blad de concentraties aan eiwit, fosfaat en koper wel af. Het bodemtype waarop de boom groeit, blijkt niet zoveel uit te maken voor de voederwaarde.
De onderzoekers schrijven dat je de bladeren van wilg, vanwege het hoge gehalte aan mineralen, zou kunnen gebruiken om tekorten aan zink en selenium aan te vullen. Door het hoge zwavelgehalte is het wilgenblad niet aan te raden bij een tekort aan koper, omdat zwavel de koperopname in het dier vermindert.
(Bron Wikimedia Commons foto: Meeraf [CC BY-SA 4.0] )