Vrees voor massasterfte grote grazers Oostvaardersplassen

Beleid Oostvaardersplassen

De Oostvaardersplassen is bij het grote publiek vooral bekend geworden door de film 'De Nieuwe Wildernis'. De Oostvaardersplassen kampte eerder met massasterfte onder de grote grazers - zoals heckrunderen, konikpaarden en edelherten - door voedselschaarste in de winter. In de Oostvaardersplaseen wordt daarom nu ‘vroegreactief beheer’ gehanteerd. Dat betekent dat verzwakte dieren worden afgeschoten om onnodig lijden te voorkomen, zoals bij voedselschaarste om te voorkomen dat ze verhongeren. In 2010 stelde de commissie-Gabor vast dat in de Oostvaardersplassen de begrenzing van het gebied door de mens wordt bepaald en concludeerde dat grote grazers in de Oostvaardersplassen zich bevinden tussen volledig wild en gehouden. Deze tussenpositie die de dieren innemen betekent volgens de commissie een extra morele verantwoordelijkheid van de mens. Volledig niet ingrijpen past niet, minimaliseren van de omvang van onnodig lijden wel. De commissie ziet ‘vroegreactief beheer’ daarom als een vorm van zorgplicht.

Nieuwe massasterfte

Op 24 september a.s. komt het beleid in de Oostvaardersplassen aan de orde in de Tweede Kamer. Aan de vooravond van dit debat roept Vereniging Het Edelhert in een open brief de Tweede Kamer op "het dierenleed te stoppen". De Vereniging vreest dat bij de eerstkomende strenge winter minstens tweeduizend van de vijfduizend dieren in natuurgebied de Oostvaardersplassen verhongeren. Ze wil dat het aantal grote grazers wordt teruggebracht tot "normale aantallen, in evenwicht met het natuurlijk voedselaanbod en de beschutting die dieren in het gebied kunnen vinden". Op de achtergrond spelen ook nog plannen om de status Nationaal Park aan te vragen voor het gebied, een forse ingreep in het landschap die zes jaar in beslag neemt. Een poging om meer toeristen te trekken en wetenschappers er meer ruimte te geven.

(Bron foto: Wikimedia-GerardM)