Waterbeheer in de stad van morgen

De meeste steden hebben een groot percentage aan verharde oppervlakte. Bij hevige regenbuien kan het water niet in de grond infiltreren. Daardoor is de kans op overstromingen groot. Het meest voor de hand liggend is het aandeel aan verharde oppervlakte terug te dringen. Maar er zijn nog veel meer mogelijkheden. Het Vlaamse vakblad Tuinaannemer verkent in het artikel 'Doordacht waterbeheer in de stad van morgen' hoe steden in de Verenigde Staten het probleem aanpakken.

Regenbelasting

In de hoofdstad Washington D.C. moeten burgers belasting betalen voor onverharde oppervlaktes, de zogenaamde rain tax. Wie kan aantonen dat hij het regenwater opvangt, komt in aanmerking voor vermindering van die belasting. Bij een stadsbezoek werd duidelijk wat mesnen doen om regenwater op te vangen. In zogenaamde regentuinen of 'raingardens' worden veel planten of moerasbomen aangeplant die veel water op kunnen nemen zoals de 'Willow Oak' (Quercus phellos).

Een ander voorbeeld dat in het artikel genoemd wordt is een overkapping van een autosnelweg waarop bomen als de moerascipres (Taxodium distichum) groeien. Regenwater dat in ondergrondse reservoirs wordt opgevangen, functioneert als buffer voor die bomen.

Groene infrastructuur

In veel Amerikaanse steden vind je zo een groene infrasctruur die water opvangt: je laat het water in de bodem laat bezinken of vangt het op in reservoirs en waar mogelijk gebruik je het weer voor een beplanting. Daarnaast wordt ook bestrating gebruik van verschillende doorlaatbare materialen met ondergrondse steenslag zodat water in de bodem kan wegzijgen. Veel parkeerplaatsen zijn voorzien van zo'n doorlatende verharding.

(Bron foto: Pixabay )