Wild zeewier uit Nederlandse zilt water

Zeewier is een verzamelbegrip voor verschillende soorten meercellige algen die in zee groeien. Je kunt zeewieren onderscheiden in groenwieren (Chlorophyta), roodwieren (Rhodophyta) en bruinwieren (Phaeophyta), zo is te lezen in het onderzoeksrapport 'Aanvoer wild zeewier'.

Het rapport meldt in de inleiding dat er in 2012 wereldwijd meer dan 20 miljoen ton zeewier is geproduceerd. Daarvan werd een klein deel, ongeveer 1,1 miljoen ton wild geoogst. In het rapport verkennen onderzoekers van Wageningen Marine Research de mogelijkheden om wild zeeweer ui de Nederlandse zoute wateren te oogsten. Kun je zeewier commercieel benutten? Is er markt voor? Zijn er technische obstakels? En wat zijn ecologische consequenties.

Kennis

In het rapport vind je een beknopt overzicht van de beschikbare kennis. Zo vind je een lijst van de belangrijkste soorten die je in Nederlandse kustwateren vindt. Veel kennis is wel beschikbaar, maar er blijven ook nog veel vragen onbeantwoord. Zo is er nauwelijks kennis beschikbaar over de biomassa en de productie van wild zeewier in de Nederlandse wateren.

Oogst

Uit het rapport wordt wel duidelijk dat het mogelijk is wild zeewier te oogsten. De meeste zeewieren in Nederland groeien op kunstmatige harde structuren zoals strekdammen, dijken, havens, palen, maar er is een uitzondering: zeesla. Zeesla drijft in het water. Vooral in de zomermaanden komt het voor in ondiep water zoals in de Waddenzee. Voor garnalenvissers is zeesla hinderlijk omdat het zorgt dat netten dichtslibben.

Zeesla

Zeesla zou je kunnen oogsten. Maar omdat er niet veel ervaring is met het opvissen van zeesla, is er nog wel meer onderzoek nodig. Is vervuiling een probleem? Wat zijn ecologische gevolgen? Hoe zit het met de houdbaarheid? Hoe sla je zeesla op? En hoe zit het met de mark voor zeesla. Hoe is de vraag, aanbod en hoe zijn de marktprijzen?

(Bron foto: Shutterstock)