Dit rapport van Leon Huijs is het verslag van een in 1987 gehouden inventarisatie van libellen in een groot stadspark aan de rand van Nijmegen. Het betreffende park is in de periode 1968-1979 aangelegd als gekombineerd rekreatiepark/ natuurpark en is in oecologisch opzicht nog in volle ontwikkeling. Het verslag beoogt een overzicht te geven van de in dit gebied aanwezige libellenf

Na eerdere uitgaven, te weten “Vogels in de Eempolders” (1973-1978) en “De vogels in de westelijke Eempolders” (1979- 1984) is er nu een derde uitgave verschenen “Vogels in de westelijke Eempolders op weg naar landinrichting”. Zoals uit het titelblad blijkt, gaat het verslag over de periode 1985-1990 en is het uitgave nummer 91 van de VWG. Het verslag is verrijkt met een aantal puike tekeningen van Nico Klippel.

url: http://wildlife.var.fgov.be taal: Engels

Eindelijk is het dan zover: we hebben een artikel in de nieuwsbrief over parasitaire hymenoptera: een bespreking van het boek ”Parasitic wasps”. En meteen er achteraan nog een nieuwtje voor onze nieuwsbrief: ”Internetten”. Hierover vindt u een tweetal artikeltjes, een uitgebreid stuk over het zoeken van Hymenoptera-pagina’s op het ”net” en een korter artikel over een ”netvangst”. Verder in deze nieuwsbrief enkele, inmiddels bekende, items, zoals de aankondiging van een excursie, een verslag van een excursie en zeer lezenswaardige ”leuke vangsten” van het afgelopen seizoen, lekker als opwarmer voor het net begonnen seizoen.

Vrijdag 3 uur vertrek van huis. Het was mooi weer en half bewolkt, het moet minstens 10ºC geweest zijn want onze auto startte in 1 keer. We namen de route door de polder wat veel verscheidenheid biedt aan roofvogels maar daardoor erg gevaarlijk voor vogelende chauffeurs.

Information was received from only five trips. The MV Holland (CvZ/DGW) was manned in the period 17/19 October and 7/10 November with trips along the Noord- and Zuid-Holland c

Since 2006, the Netherlands has had a derogation plan that permits the use of extra animal fertiliser from grazing livestock for farms with a high proportion of grassland. This report describes the effects of participating in three crop derogation packages. Crop derogation can serve as an incentive for cultivating crops that contribute to carbon sequestration and thus also minimise the leaching of nitrogen into ground and surface water. The introduction of crop derogation had little to no effect on the cropping plan for the proposed packages. Under these derogation plans, the crop acreage would remain more or less the same as the situation in 2020.

De hoofdvraag is: kan voedsel uit en langs de Westerschelde en het Kanaal Gent-Terneuzen veilig worden gegeten met het oog op PFAS-verontreiniging? Om deze vraag te beantwoorden zijn nieuwe gegevens nodig over PFAS-gehalten in verschillende producten en op relevante locaties in de Westerschelde en het Kanaal Gent-Terneuzen. De provincie Zeeland heeft Wageningen Marine Research (WMR) en Wageningen Food Safety Research (WFSR) gevraagd deze data te genereren. Deze resultaten kunnen door het RIVM vervolgens worden gebruikt voor een gefundeerde risicobeoordeling.

Om inzicht te krijgen in praktisch toepasbare handelingsperspectieven (maatregelen), waarmee de emissie van ontwormingsmiddelen bij rundvee op natuurgronden kan worden beperkt, zijn een viertal interviews gehouden en is een beknopte literatuurstudie verricht. De hieruit voortkomende curatieve, preventieve en nageschakelde maatregelen voorkomen of beperken de emissie naar het oppervlakte- en grondwater en verkleinen het milieueffect op bijvoorbeeld de mestfauna.

Het talent om te organiseren ontdekte Judith Verbruggen gaandeweg haar werkzame leven in de varkenssector. Als boerendochter leerde ze aan te pakken en ervoor te gaan. Ze omschrijft zichzelf als een duizendpoot. Als eenpitter runt ze al tien jaar een evenementenbureau. 'Ik werk graag aan projecten met een deadline. Het is telkens knallen en doorgaan met het volgende event.' De coronaperiode frustreerde haar werkzaamheden, maar er is ook iets moois uit voortgekomen.

De overheid heeft hoge milieuambities, maar die roepen veel vragen op bij ondernemers. Het is de hoogste tijd dat die vragen worden beantwoord, vindt Tineke de Vries.

Knolcyperus is een lastig plantje om te bestrijden. Vanwege het teeltverbod in Nederland verzwijgen boeren en tuinders dat het op hun percelen groeit, maar volgens experts zit het overal.

Bedrijven krijgen van de overheid een vergunning voor de hoeveelheid chemische stoffen die ze mogen uitstoten, waaronder Zeer Zorgwekkende Stoffen (ZZS). Deze vergunning wordt meestal voor één stof gegeven maar bedrijven stoten vaak mengsels van verschillende stoffen tegelijk uit. Mensen en het milieu kunnen hieraan worden blootgesteld (cumulatie). De kans dat een mengsel schadelijke effecten heeft, kan groter zijn dan de effecten van één stof. Hoe groot die kans is, hangt af van de samenstelling, de concentraties en de schadelijkheid van de stoffen. Het effect van een mengsel wordt nu nauwelijks meegenomen bij de vergunningverlening, zo blijkt uit een verkenning van het RIVM. Daarin is ook geïnventariseerd welke mogelijkheden er zijn om daar wat aan te doen. Dit is gedaan in opdracht van het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat (IenW). Het RIVM beschrijft welke methoden overheden kunnen gebruiken om de effecten van stoffenmengsels voor mens en milieu te kunnen inschatten en voor de vergunningverlening te gebruiken. Ook is gekeken hoe landen rondom Nederland, zoals Denemarken, België (Vlaanderen) en Duitsland, het effect van mengsels erin betrekken. Het RIVM beveelt aan te onderzoeken in welke stappen van het vergunningsverleningsproces de cumulatie-effecten het beste kunnen worden meegenomen. Het is hierbij belangrijk rekening te houden met veiligheidsmarges die er al zijn. Ook is het nodig de voorstellen uit te werken met betrokken partijen, zoals omgevingsdiensten. Dan zijn ze beter uit te voeren in de praktijk. Daarnaast geeft het RIVM aanbevelingen voor vervolgonderzoek. Bijvoorbeeld om in kaart te brengen op welke plekken in Nederland ZZS en andere chemische stoffen het meest voorkomen, zodat deze locaties als eerste kunnen worden aangepakt. Ook is aandacht nodig voor de hoeveelheid vergunde stoffen die uit de lucht in de bodem en het water terechtkomt. De neerslag op bodem en water blijft nu grotendeels buiten beeld, en dus ook het cumulatie-effect daarvan. Tot slot benadrukt het RIVM in het algemeen om zo min mogelijk ZZS naar de leefomgeving uit te stoten. Dat verkleint de mogelijke cumulatieve effecten van ZZS voor mens en milieu.

De stikstofuitstoot moet omlaag, zegt het kabinet, en daardoor is nu het hele land in rep en roer. Snapt u hoe het precies zit met stikstof en wat het probleem eigenlijk is? Is het alleen ongezond voor de natuur, of ook voor mensen? Moeten we al die maatregelen wel willen? Het antwoord op al deze vragen, kort en duidelijk.

Water hyacinth poses serious socio-economic and environmental problems in Ethiopia. To integrate fungal pathogens into water hyacinth management, a survey was conducted in the Rift Valley of Ethiopia. Based on morphological characterization and DNA sequencing, 25 fungal species were identified that belong to nine genera. Alternaria tenuissima, A. alternata, Aspergillus niger, Phoma sp., Curvularia trifolii, Mucor fragilis, M. racemosus, A. fumigatus, Fusarium oxysporum, and F. equiseti were the most common fungi detected. However, their occurrence was influenced by water wave action, temperature, season, and altitude. Among the fungal pathogens, A. alternata, A. tenuissima, F. oxysporum, F. equiseti, and Neofisicoccum parvum were highly pathogenic to water hyacinth. Alternaria alternata and A. tenuissima did not cause disease symptoms on ecologically important plant species (e.g. Noug, Tef, and Coffee). Application of the fungal pathogens on water hyacinth plants also showed 11%–67%, 22%–72%, 15%–55%, and 12%–50% reduction in fresh weight, dry weight, plant height, and root length of water hyacinth, respectively. This study suggests that fungal species have the potential to control water hyacinth biologically and provides baseline data for biological control efforts in the future.

Soil fertility is one of the main constraints to agricultural intensification in Ethiopia. Like in many East African countries, nutrient depletion rates are exacerbated in Ethiopia by high erosion rates, biomass and animal manure removal from farm plots and limited application of mineral and organic fertilizers. In this paper, soil nutrient balances at plot level were calculated for 350 farms spread across the high potential highlands of Ethiopia. The nutrient input flows and output flows were monitored over a period of 3 years (2012–2014) using the monitoring for quality improvement toolbox. Average nitrogen (N), phosphorus (P) and potassium (K) balances were −23 ± 73, 9 ± 29 and −7 ± 64 kg ha−1, respectively. The situation was most severe for N, where average depletion rate was 0.2 % of the soil total N stock per year, which equals about 4.2 % of the available soil N pool. Depletion rates were highest in the relative intensive farming systems in mountainous areas located in the central and southern parts of Ethiopia. Nutrient depletion rates increased in time with 13, 3 and 10 kg ha−1 year−1, respectively for N, P and K during the monitoring period. The Ethiopian government responds to the on-going, and worsening, soil nutrient depletion by stimulating the use of mineral fertilizers. We conclude that the current efforts on increased inputs of mineral fertilizers are a step in the good direction, but to really halt and reverse soil fertility decline, organic fertilizer application and soil and water conservation should be an integral part of the intervention strategy.

Background: Leptospirosis is a widespread zoonosis and has been recognized as a re-emerging infectious disease in humans and dogs, but prevalence of Leptospira shedding in dogs in Thailand is unknown. The aim of this study was to determine urinary shedding of Leptospira in dogs in Thailand, to evaluate antibody prevalence by microscopic agglutination test (MAT) and enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA), and to assess risk factors for Leptospira infection. In Northern, Northeastern, and Central Thailand, 273 stray (n = 119) or client-owned (n = 154) dogs from rural (n = 139) or urban (n = 134) areas were randomly included. Dogs that had received antibiotics within 4 weeks prior to sampling were excluded. No dog had received vaccination against Leptospira. Urine was evaluated by real-time polymerase chain reaction (PCR) specific for lipL32 gene of pathogenic Leptospira. Additionally, urine was cultured for 6 months in Ellinghausen-McCullough-Johnson-Harris (EMJH) medium. Antibodies were measured by ELISA and MAT against 24 serovars belonging to 15 serogroups and 1 undesignated serogroup. Risk factor analysis was performed with backwards stepwise selection based on Wald. Results: Twelve of 273 (4.4%; 95% confidence interval (CI): 2.0-6.8%) urine samples were PCR-positive. In 1/273 dogs (0.4%; 95% CI: 0.01-1.1%) Leptospira could be cultured from urine. MAT detected antibodies in 33/273 dogs (12.1%; 95% CI: 8.2-16.0%) against 19 different serovars (Anhoa, Australis, Ballum, Bataviae, Bratislava, Broomi, Canicola, Copenhageni, Coxi, Grippotyphosa, Haemolytica, Icterohaemorrhagiae, Khorat, Paidjan, Patoc, Pyrogenes, Rachmati, Saxkoebing, Sejroe). In 111/252 dogs (44.0%; 95% CI: 37.9-50.2%) immunoglobulin M (IgM) and/or immunoglobulin G (IgG) antibodies were found by ELISA. Female dogs had a significantly higher risk for Leptospira infection (p = 0.023). Conclusions: Leptospira shedding occurs in randomly sampled dogs in Thailand, with infection rates comparable to those of Europe and the USA. Therefore, the potential zoonotic risk should not be underestimated and use of Leptospira vaccines are recommended.

This paper provides an early assessment of the effects of the COVID-19 outbreak and of subsequent response measures on milk production, collection, processing, marketing and consumption in Africa. We focus on the period surrounding the first wave of the outbreak (from February to June 2020), during which the number of cases surged and many steps were taken to curb the epidemic. The paper is based on reports from four countries covered by the Africa-Milk Research Project: Burkina Faso, Kenya, Madagascar and Senegal. Data was collected primarily from nine dairy processors located in those countries. Major conclusions of the study are: (1) Dairy farmers were negatively affected by COVID-19 measures when the health crisis coincided with the peak of the milk production season, and when governments did not take steps to support milk production. (2) Small and informal milk collectors were also affected by traffic restrictions as they could not obtain traffic permits. (3) Milk powder importation remained unaffected during the outbreak. (4) Dairy processors (particularly small ones) faced many challenges restricting their operation. Travel restrictions led to temporary interruptions of milk supply, and because of employee protection and safety measures, processing costs increased. (5) Many small retailers were affected by bans on public transport and reduced their purchases of artisanal dairy products; meanwhile, spoilage of dairy products increased during long curfews coupled with poor storage conditions. Supermarkets were able to increase their market share during the pandemic thanks to their connections with industrial dairy processors and wholesalers. (6) A majority of consumers decreased their consumption of dairy products due to a decrease of purchasing power. In some cases, an increase in consumption occurred (due to Ramadan month and dry season high temperatures) and consumption shifted towards long-life dairy products. (7) Overall, the consequences of the health crisis affected more small and informal dairy supply chains than the larger ones, which are more formal, better organised and finally more resilient to face this kind of global crisis.